Në fillim ishte fjala, pastaj urrejtja!

nga Lutfi Dervishi

Në fillim ishte fjala. Por fjala nuk ishte thikë. Nuk ishte plumb. Nuk ishte urdhër për vrasje. Nuk ishte urim për vrasësin.

Në përrenjtë e rrjeteve sociale, fjalët rrjedhin si uji i turbullt që nuk pasqyron më blunë e qiellit apo të gjelbrën e pemëve, por baltën e shpirtit.

Çdo koment i shkruar me mllef, i mbushur me shpifje dhe zemërim është një gur digjital që godet. Fjala vret më shumë se plumbi – thotë populli.

Kanuni, libri i ashpër i maleve, që shpesh keqpërdoret për të justifikuar dhunën, ka një nyje që sot do duhej të lexohej me zë të lartë: Nyja 86.

“Aj qi shkon tuj mjellë e tuj hapë fjalë të kqija e gergasa herë per njânin, herë per tjetrin, me gojë të kanûnit thirret “Argat i keq”. -“As e thrret kush në pûnë, as i nep kush rrogë”.

Sot, argati i keq nuk punon në arë, por në kopshtin e komenteve. Ai është linçuesi digjital që i shpërndan farat e helmëta të shpifjes dhe urrejtjes. Paga e tij është kliku, lajku dhe zemërimi/aprovimi i turmës.

Në këtë vorbull, ndodh edhe një tjetër ngatërresë: populli dhe turma. Me demek, shihni se “unë jam me popullin”, “Unë po qaj hallin e popullit”.

Populli kërkon drejtësi, turma kërkon gjak.

Populli flet, turma ulërin.

Populli mendon e reflekton, turma ndjek e shkreton.

Populli ndëshkon dhe shpërblen me votë, turma lajkaton dhe shet votën.

Populli bashkohet rreth një ideje, programi, qëllimi, turmën e bashkon emocioni, frika, zemërimi.

Populli kërkon të kuptojë, turma të shpërthejë.

Dhe kur turma e veshur me avatarë virtualë del për gjah, urrejtja kthehet në argëtim.

Pasojat janë të dukshme: mjaft që të hapësh sytë: shoqëri që nuk beson më te askush, as të xhaketa e vet, individë që shohin armiq kudo, “intelektualë” që ende besojnë te Katovica dhe gjenerata që mësohen se zemërimi është virtyt dhe gjykatësit popullorë digjitalë janë heronjtë e kohës.

Kur mbjell erë, korr furtunë. Kur ushqen gjuhën e dhunës, korr dhunë. Dhe kur vret fjalën, përgatitu për mort.

Në fund: çfarë korrim nga kjo arë digjitale që e mbjellim çdo ditë me mllef? Fjala, njësoj si fara, mbin. Dhe nëse vazhdojmë të kultivojmë gjuhën e egër, ferrat e saj nuk do të vonojnë t’i çjerrin të gjithë, duke e lënë shoqërinë në një djerrinë pa besim dhe pa fjalë.