Akademiku si Odisea nuk ishte lotofag

nga Prof.Dr.Mentor Petrela

U kthye akademik Bashkimi Resul nipi i Vehbi Dibrës, firmëtarit të pavarësisë e kryetarit të pleqësisë së parë. Edukator që u përpoq në të gjitha mënyrat të përhapte dijen në gjenerata akademiku nuk rreshti se shkruajturi në traditën e teokracisë të gjyshit të tij, figura me e ndritur e islamizmit në Shqipëri.

Ne raportin e kryediplomatit francez Justin Godart, gjatë misioneve në Shqipëri vërehet qartë se sa ai ishte impresionuar nga erudicioni në bisedat dhe biblioteka në shtëpinë e klerikut.

Pse shkruajti aq shumë akademiku lind pyetja, po t’i përgjigjemi sipas Orwellit “Why I Write”, për egoizëm jo, për entuziazëm estetik jo, për impulse historike që të mbetet në posteritet jo, për arsye politike jo e jo. E atëherë perse?

Detyrimin e profesorit me shkrimet e shumta që studentet të studionin në çdo këndvështrim mjekësinë kanë qenë prioriteti i tij gjatë karrierës universitare. Jo grafoman si të tjerë që nuk kuptonin ose nuk ndjenin metodologjinë se si i duhej ofruar studentit për t’ia shpjeguar më mirë e përcjellë mesazhin.

Tranzicioni i gjatë i shkollës në mjekësinë shqiptare nga modeli rus, lindor, autarkik, hibrid mbeti në një luftë të brendshme midis mësimit përmendësh dhe atij analitik. I pari i bazuar në kujtesën që duhet kur je i ri funksionon deri diku, por për ata që e besojnë i shërben gjatë jetës profesionale kur je formuar si mjek.

Studimi analitik me arsyetimin e detyrueshëm për studentin akoma nuk ka gjetur një zgjidhje në edukimin mjekësor në Shqipëri, pavarësisht reformimeve pretenduese, ky ishte preokupimi i tij. Anglia e Franca e ndaluan me ligj ne fund te shekullit XIX të mësuarin përmendësh bazuar në kujtesën literare, duke u orientuar thjesht në argumentimin analitik të njohurive mbi subjektin.

Pra, për të mos mërzitur lexuesin, nëse e gjen diagnozën, duke analizuar hap pas hapi bazuar në njohuritë nga librat që ke si student gjatë viteve është më mirë, se ta gjesh atë nëse të kujtohet si një fragment i librit ose aq me keq si rastësi. Jemi në parimin e arsyetimit të Aristotelit, shkenca shërben për të ngritur pyetje ndaj vetes më tepër se zgjidhje që Daniel Kahnemann e shtjellon ne “Fast and Slow Thinking”.

Modelet vertikale e horizontale kanë në themel mësimin analitik ngado që ta vërtisësh, prandaj akademik Resuli vazhdimisht kishte preokupimin sesi të adaptonte këtë mënyrë në shkrimet e metodologjinë e tij. Natyrisht që sado pionier e prolifik të ishte ai në shkrime, ato duhet të njësoheshin me tekstet në degët e tjera të fakultetit ku qasja nuk ishte e njëjtë.

Akademia e pranoi anëtar të saj ku vazhdoi me të njëjtin zell të kontribuojë në aktivitetin e sektorit të mjekësisë e biologjisë, e jo si ndonjë projektues i Akademisë së Lagado tek Udhëtimet e Guliverit që kohë pas kohe nuk kanë munguar në historinë e Akademisë sonë. Prania e tij e nderoi institucionin. Ai mbetet ndërmjet atyre që duke mos qenë komunist totalitarizmin e zbuste duke përdorur humorin më tepër se metaforat për të thënë të vërtetat në dyzimin e tij të detyruar nga rrethanat. Këtë ambiguitet të imponuar akademik Resuli e bëri stil të ekzistencës së tij që miqve e shokëve të tij do t’ju mungojë tashmë në diskutimet e fenomeneve të shoqërisë shqiptare.

Takimin e fundit pas pesë vitesh me mall në 14 dhjetorin e shkuar në Zurih ku jetonte i rrethuar me dashuri nga familja nuk mund ta harroj. Duke diskutuar Guliverin me humor më kujtoi se aty profesorët e Shkollës së Projekteve Politike dhanë instruksionet që të zbulojnë mendimet e njerëzve për komplote e konspiracion duke ekzaminuar jashtëqitjet e tyre.

E mbyllëm me të qeshur, i shpëtuam diktaturës tha dhe shtoi i dyzuar duke cituar Swiftin: “Njerzit nuk janë kurrë aq seriozë, të menduar e të motivuar se sa kur janë ulur ne tualet”.

Ke shumë të drejte i dashur mik se dhe David Perlmutter neurolog gastroenterolog në librin “Grain Brain” e konsideron tubin digjestiv një lloj truri.

U ndava me akademik Bashkim Resulin me premtimin që në prill në Tiranë, pasi të lexonte librin, të shtjellonte opinionin e tij si gastroenterolog mbi trurin e dytë….dhe Odisea e tij u mbyll e paqtuar në krahët e Morfeut./Panorama/