Akuzat ndaj Xhafës, standardi Rusmali dhe përplasja e mundshme në PS

Fatmir Xhafaj, ministër i Brendshëm, prej dy ditësh ndodhet nën akuzat e opozitës, lidhur me një dënim të formës së prerë nga drejtësia italiane për vëllain e tij, i dënuar, sipas dokumenteve të publikuara nga PD, me 7 vjet e 2 muaj burg.

Nga PD, Xhafaj së fundmi u akuzua se ka fallsifikuar edhe Kodin Penal, më konkretisht një nen që ka të bëjë me ekstradimet, pikërisht për të shpëtuar vëllain e tij.

Në fakt historia për të cilën akuzohet sot Xhafaj nuk është e re, edhe pse dokumentet e vendimeve gjyqësore nga drejtësia italiane përbëjnë një risi për publikun. Por vështirë është të thuash se këto dokumente përbëjnë një risi për politikën, Kryeministrin a Presidentin.

Kur ka qenë ministër i Drejtësisë në qeverinë e Fatos Nanos, Xhafaj është akuzuar nga opozita e atëhershme për një dënim të vëllait të tij nga Venezuela.

Xhafaj prej dy vitesh drejtoi Komisionin e Reformës në Drejtësi dhe ky ishte momenti kur ai ofroi maksimalisht kontaktet me diplomatët dhe ndërkombëtarët që asistonin reformën në fjalë.

“Shërbimi” i kryer duket se i çeli dritën jeshile Fatmir Xhafajt që të bëhej pjesë e një kabineti qeveritar, me shumicë rilindasish, me lidhje shumë të pakta ose të përcipta me Partinë Socialiste.

Në kohën që diskutohej emri se kush do të merrte postin e lënë bosh nga Sajmir Tahiri, i cili ndodhet nën hetim nga Krimet e Rënda, për lidhjet me trafikun e drogës, Xhafaj nuk përfshihej në listën preferenciale të Ramës.

Por duket se një ndërhyrje, apo veto diplomatësh, detyroi Ramën në atë kohë që të ndryshonte planet.

Në radhët e socialistëve, Xhafaj është konsideruar jo si një besnik i Edi Ramës. Në përballjet që kanë ndodhur brenda PS-së ndër vite, Nano-Meta, Nano-Majko, apo edhe më pas Rama-Mejdani apo Rama-LMN, ministri aktual i Brendshëm ka qenë ose në krah të Fatos Nanos, ish-kryeministrit dhe ish-kreut të PS-së, ose ka mbajtur një pozicion të tërhequr kur këtë parti e drejtoi Rama.

Referuar kësaj, qoftë Rama ashtu edhe Xhafaj, e dinë mjaft mirë raportin që kurrë nuk ka qenë miqësor. Edhe në raport me opozitën, ministri i Brendshëm ka ditur të mbajë një raport deri diku korrekt, në një dallim të qartë nga pjesa tjetër e grupimit që kontrollohet tërësisht nga Rama, përfshi këtu edhe Taulant Ballën.

Ky i fundit duket se ka qenë i përzgjedhuri i Kryeministrit për të qenë ministër i Brendshëm dhe sot duket se i është çelur një dritë jeshile që mund të bëhet pjesë e kabinetit qeveritar. Balla ka dhënë prova se është besniku i kryetarëve. Këtë ka berë kur ishte Nano në krye të PS dhe konsiderohej si nanoist, dhe këtë ka bërë edhe pasi PS-në e mori Edi Rama, duke mos kursyer askënd nga ato që mund të cilësohen si “xhaketat e vjetra të kësaj partie”. Balla doli në krah të Ramës edhe kur ish-kolegë të tij ministra apo deputetë, që vite më parë i kishin çelur dritën jeshile në politikë, si rasti i Arben Malajt, kur ata patën përplasjen me Ramën. Apo në një tjetër përballje siç ishte ajo mes Ramës dhe Blushit, ky i fundit një prej bashkëpunëtorëve më të afërt të Nanos, në kohën kur Balla ishte ndihmës në kabinetin e tij.

Rama ka treguar se mund t´i “shesë” politikisht bashkëpunëtorët e tij. Këtë e tregoi jo vetëm në rastin e Sajmir Tahirit, por edhe për Ilir Beqajn, Elisa Spiropalin, apo emra të tjerë, që i paraqiti në fillim të mandatit të parë qeverisës si “shpëtimtarët” e shqiptarëve.

Nisur nga kjo, edhe Xhafaj e ka të qartë se në një moment përplasjesh politike, apo tensionimi të situatës, vendosje kushti nga opozita apo çdo zhvillimi tjetër që mund të cënojë karrigen kryeministrore, ai është i larguar nga qeveria.

Dhe në kushte të tilla, duket se ministri i Brendshëm, veç disa diplomatëve që duket se i ka në krah, ka konsoliduar pozitën përmes atij që njihet si grupimi i socialistëve në radhët e Rilindjes. Duket se aleati më i fortë i Xhafajt në rradhët e PS është Gramoz Ruçi, ndërsa për fasadë ai mbrohet edhe nga pjesa e “të rinjve” socialistë nën moton “për  inat të sime vjehrre (opozitës), shkoj e fle me mullixhinë”. Për një moment ai mund të ketë në krah deri diku edhe Erjon Veliaj, referuar egos së tij për të marrë drejtimin e PS-së, por është pothuajse e pamendueshme që ai të përfshihet në një përballje të hapur me Ramën, si pjesë e një grupimi brenda partisë.

Duket se sulmi që mund t´I bëhet Xhafajt nga brenda radhëve të PS-Rilindjes nuk do të jetë frontal, por “nën brez”. Rama nuk mund të pranojë faktin që në postin kryesor të qeverisë ka një politikan karriere që nuk i bindet 100 % dhe mes tij dhe diplomatëve, Xhafaj do të rreshtohet në krah të këtyre të fundit.

Në një vend normal, ministri i Brendshëm minimalisht do të ngrinte funksionin e tij përballë akuzave publike që i janë bërë deri në sqarimin e tyre, por kjo nuk ndodh në Shqipëri.

Dhe referuar kësaj, llogjika për të qëndruar me argumentin se nuk mban përgjegjësi për veprimet që mund të ketë bërë një familjar i tij, deri diku është kthyer në një rutinë për politikën shqiptare.

I vetmi rast kur një ministër është dorëhequr pse vëllai i tij u dyshuar se u përfshi në një aferë ishte ai i Ilir Rusmajlit, por ky mbeti një rast i izoluar.

Standardi i vendosur në atë kohë u përdor vetëm si flamur për momentin dhe nuk u kthye në një standard të përdorshëm në rastet pasuese.

Sot të pretendohet se standardi në fjalë do të rikthehet duket pak e vështirë, për të mos thënë e pamundur. Edhe sikur vetë Xhafaj të donte të rivendoste këtë standard atë nuk do ta linin të tijët (socialistët dhe rilindasit). Në këto 5 vjet, Rama ka treguar se e ka shumë të vështirë të pranojë dorëheqje, ndërsa është i prirur për t´I larguar bashkëpunëtorët e tij, qofshin këto miq ose jo.

Në këtë mënyrë ai duket se vendos apo shton autoritetin në një parti që pavarësisht drejtohet me diktat ka grupime dhe përballje interesash.