Patronazhist me kamelie!
nga Agim Popoci
“Gjithë ato rrugë që gjen zemra dhe gjithë ato shkaqe që i jep vetes për të arritur atë që dëshiron,” është përshkrimi i jashtëzakonshëm i Alexandre Dumas në romanin e famshëm “La dame aux camélias” që Edi Rama mund t’a përkufizonte fjalimin e një të riu nga Kuvendi Kombëtar sikur të ishte normal si freshisti ashtu dhe kryetari i partisë së tij!
Por, jo, në tribunë doli një i ri me intonacion fashisti që veten e konsideroj petale të bukur të trëndafilit socialist që nuk venitet kurrë, dhe ishte i gatshëm për luftë!
Çdo njeri normal u trondit nga ky fjalim, por, jo edhe ai që një çerek shekulli më parë me po këtë fjalor filloi rrugëtimin drejt majave të partisë dhe sot është Kryetar i Partisë Socialiste, Edi Rama!
E cilësoi fjalim epik atë që nxori nga goja petalja e gatshme për luftë, pavarësisht se asgjë nuk kishte të bënte me zemrën, siç e thotë Dumas, dhe, çuditërisht as me ëndrrën e një trëndafili siç e përshkruan Coelho!
Ndoshta edhe Edi Rama nuk ka faj! I dashuruar në dhunë dhe para, Kryetari i Partisë Socialiste mund ta ketë idenë e zotërimit të një salle me plotë pretendente për kurtizane si Bela dhe Elisa, por, si adhurues i perversitetit dhe spiunëve mjaftohet kur sheh dhe një patronazhist në foltore edhe pa kamelie, që i bënë të qartë se nga turberkulozi edhe mund të mos jetë i sëmurë, por është i gatshëm për luftë kurtizanesh freshiste!
Ku përfundoi romani “La dame aux camélias” këtë Edi Rama shumë mirë e dinë, ashtu siç e dinë dhe historinë e frymëzimit të këtij romani për Frédéric Chopin që kompozoi muzikën për baletin me po këtë emër dhe Giuseppe Verdin për operën “La traviata”, por, Kryetari i Partisë Socialiste e do patronazhistin e tillë, provincial, pa shpi e katandi, që nuk e do njeri, që spiunon të gjithë duke përfshirë dhe familjarët, dhe, është i gatshëm të luftojë për atë që i jep një grusht marijuanë, pak lekë dhe fundjavë me muzikë në pub me plotë kurtizane socialiste, pa e vrarë mendjen nëse kanë kamelie të kuqe ose të bardhë; Pra, ky është Komandant Edi Rama!
Kështu, duke mos mbajtur afër vetes kurtizane me dinjitet si Marguerite Gautier por ka për model Belinda Ballukun dhe Elisa Spiropalin, as për njerëz të pasur qofshin ata dhe provincial si Armand Duval, por model si Samir Mane dhe Shefqet Kastrati, Edi Rama ekzaltohet me patronazhistë që veten e konsiderojnë petale të trëndafilit, pavarësisht se ai tashmë është tharë dhe ka marrë rrugën e vdekjes; Dhe, nëse nuk vdes, do ta vdesin, siç tha patronazhisti me kamelie, duke luftuar!
Pse patronazhistët nuk i duan as baba e nëna, motra dhe kunati, komshiu dhe shoku, pak rëndësi ka, ky incenerator rilindas i të rinjve shqiptar vazhdon të prodhoj këtë lloj petali që vetëm trëndafilin nuk e bënë dot!
As, kjo nuk ka rëndësi për Edi Ramën, i rëndësishëm është pushteti, ai me Bela e Batonë që nuk i do njeri, por ama janë të gatshëm të vjedhin dhe ti mbyllin gojën denoncuesve deri në Lugano të Zvicrës, ndërsa shohin provincialët shqiptarë duke ëndërruar trëndafilin e Ramës!
Po, të Edi Ramës, sepse trëndafili normal do shoqëri, nëse nuk e ka e krijon, petalja i jep ujë petales dhe nuk del për të vrarë duke i kërkuar ku janë e ku s’janë petalet e Likes; Sepse për zhdukjen e atyre të Saliut kanë avancuar edhe në terror, jo vetëm bukë e ujë që nuk u japin, por janë të bindur për sot e mot se vetëm plumbin e kanë zët!
Sot, kur petalet socialiste janë armiqësuar me të gjithë vetëm për para dhe pushtet, asgjë epike nuk kishte në Kuvendin e tyre dhe nuk mund të ketë nga asnjë petale e këtij lloj trëndafili të Edi Ramës që tashmë është në rrugën pa kthim, të fundit të tij tragjik! Situatë të cilën askush më mirë se Paulo Coelho nuk e përshkruan:
“Trëndafil ëndërron të shijojë shoqërinë e bletëve, por asnjë nuk shfaqet.”
Dielli pyet: “A nuk je lodhur duke pritur?”
“Po,” përgjigjet trëndafili, “por nëse i mbyll petalet, do të thahem dhe do të vdes!”
