Vae victis!
nga Agim Popoci
Vae victis! /lexo shqip: Mjerë i mposhturi!/ Kështu gërthiti çdo demokrat i vërtetë pasi lexoi Raportin e Sekretariatit të PD me 13 konkluzionet e analizës së masakrës zgjedhore të 25 Prillit ndërsa ishte në pritje të një analize ndryshe; Sot, kur janë në mëshirën e Edi Ramës ashtu siç ishin romakët në vitin 390 para Krishtit në mëshirën e Bennusit, pasi i pushtoi dhe plaçkiti Romën.
Gërthitë demokratët sepse analiza me 13 konkluzionet, fatkeqësisht nuk tregoi asgjë përveç fakteve se sa ka vjedhur Edi Rama dhe regjimi i tij ndonëse përveç Kukësit dhe Flamur Hoxhës, Partia Demokratike dështoi në çdo qark!
Të vjen për të vjellur kur sheh se Dibra dhe Elbasani bëhen të barazvlefshme në projeksionet e arritura maksimale kur që të dyja qarqet janë dështim i turpshëm i Partisë Demokratike. Edi Rama mund ta kriminalizoj vendin edhe në ditët në vazhdim dhe të manipuloj zgjedhjet, por ato që ka bërë në Dibër dhe Elbasan për 8 vjet nuk ka se si i bën më; Dhe, kur do që mbahen zgjedhjet e radhës, “brumi” për denoncim dhe frymëzim të elektoratit nuk do të jetë më ai që ishte për 25 Prill.
Zgjedhjet njohin humbësin dhe fituesin, dhe fjala “rezultat maksimal” mund ti shërbej komunikimit në kafe por jo dhe analizës së një partie që pretendon pushtetin dhe përballë ka një njeri që nuk njehë asnjë kriter, qoftë ky dhe ligjor.
Të gjitha qarqet tjera kanë projeksione të parealizuara në mandate duke përfshirë edhe Korçën që kishte shënuar rezultat shumë të mirë por nuk kishte fituar!
Nëse autori i analizës nuk e ka parasysh rezultatin por drejtuesin politik, siç është rasti i Elbasanit dhe Dibrës, atëherë nëse anëtarët e Kryesisë nuk kishin gërshërë me vete, duart nuk i kishin lënë në shtëpi dhe është turpi i tyre që nuk e grisën por e miratuan këtë Raport të turpshëm me 13 konkluzione banale!
Autorët e kësaj analize duhet ta kenë të qartë se projeksion maksimal quhet ai i demokratëve të Qarkut Kukës dhe drejtuesit politik Flamur Hoxha, sikur fitore të shënonin edhe qarqet tjera. Përveç mekanizmave të manipulimit dhe vjedhjes së aparatit shtetëror më 25 Prill, autorët e kësaj analize nuk duhet të shpërfillin faktin se qarku më i varfër në Shqipëri është Kukësi, dmth shumë më lehtë i manipulueshëm dhe terren ideal për blerjen e votës.
Nëse në Dibër dhe Elbasan nuk mund të fitohet më shumë, pse nuk iu urua Edi Ramës fitorja para zgjedhjeve dhe të mos torturohen gjithë ata njerëz, bizneset të hasmërohen me pushtetin, demokratët me bashkëqytetarët e tyre ku shkuan deri përplasje madje edhe në vrasje.
Nuk dihet metodologjia e vlerësimit të performancës, por autori i analizës përveç se çmendet duke e quajtur dhe “rezultat historik” konstaton një performancë të tillë edhe në qarqet ku ka humbur ose aty ku rezultati është barazim.
Lezha, Berati dhe Fieri thuhet në analizë se kishin performancë brenda prishtmërisë, por si është e mundur që vetëm autori i analizës nuk e dinë që në të tri këto qarqe kishte pakënaqësi në bazë; Pakënaqësi që janë lehtësisht të kurueshme dhe i shërbejnë garës elektorale të radhës vetëm nëse ato evidentohen.
Njëra nga konkluzionet e analizës thekson se ndryshimi i formulës së koalicionit, nga listat e përbëra në lista të përbashkëta, uli forcën e koalicionit opozitar, për shkak se numri i kandidatëve pjesëmarrës në zgjedhje ishte njëlloj sikur PD të kishte konkurruar pa koalicion. Nuk dihet nëse autori i analizës ka harruar apo kishte turp për ta thënë por kjo forcë u ulë më shumë sepse demokratët ishin të karikuar që pa LSI-në nuk ka fitore dhe kjo i goditi edhe moralisht; I goditi aq shumë sa ra dhe fryma e fitores në prag të zgjedhjeve dhe më 25 Prill, ku siç duket, vetëm autori nuk e ka vërejtur ndonëse elementi LSI pësoi një fiasko të vërtetë!
Si në rastet e projeksioneve ashtu dhe performancës, në analizë mungon qoftë dhe një fjali për atë se çfarë ka çaluar brend PD-së në ato zona ku Partia Demokratike pësoi humbje, e me raste edhe humbje të thellë; Analizës i mungon dhe problemi me listat ku në asnjë qarkë baza nuk ishte e kënaqur me listat që iu servirën për ti votuar, e ku vetëm Edi Rama nuk kishte lidhje!
Në Shkodër humbja ishte historike; U tha se Tom Doshi ka blerë vota ama nuk u tha se pjesëmarrja e demokratëve në zgjedhje ishte e ulët, për të mos thënë u bojkotua. Pse?! Nëse jo sot, përgjigja duhet të gjendet dhe të thuhet deri në zgjedhjet e ardhshme nëse pretendohet fitorja
Në fund, analizës i mungon edhe trajtimi i procesit të përzgjedhjes së kandidatëve për deputetë, komisionerëve dhe numëruesve që lënë shumë për të dëshiruar.
Për ata që menduan se nuk duhen thënë të gjitha në analizë për të mos shkaktuar dëshpërim ndër demokratë pas humbjes, e kanë shumë gabim.
“Zoti nuk na çon dëshpërimin për të na vrarë, por për të zgjuar jetën e re tek ne,” thotë Herman Hesse dhe kjo duhet ti shërbej sot jo vetëm demokratëve. Korrigjimet nuk mund të bëhen kur nuk i konstatojmë gabimet, e që analiza është jashtëzakonisht e dobët tregon dhe fakti që prodhoi një listë për Këshillin e ri Kombëtar shumë më të dobët se sa ai që ishte dhe shkaktoi humbjen më 25 Prill.
Korab Lita ose Fatjona Dhimitri mund të jenë mik i gjithë Kryesisë së PD duke përfshirë dhe Kryetarin, por nëse nuk ka vullnet për të respektuar anëtarësinë e Partisë Demokratike, të paktën të respektohet gjesti i Indrit Hoxhës përballë Gramoz Ruçit i cili duhet të jetë model për shumë gjenerata ndër demokratë, se si njeriu as nuk joshet dhe as nuk blihet nga rivali politik, në veçanti komunistët që fitoren nuk e projektojnë ndryshe as në trurin e tyre.
Nëse PD dhe Këshilli Kombëtar i saj nuk arritën të mposhtin Edi Ramën dhe regjimin e tij më 25 Prill, fitore nuk mund të korr po ky Këshill, ose më konkretisht rreth 70% e Këshillit Kombëtarë që është dhe sot në listë. Në garën për fitore të re në Partinë Demokratike kjo listë edhe mund të fitoj, por humbjen e radhës e ka të garantuar përballë Partisë Socialiste dhe Edi Ramës përderisa dhe analiza thotë se rezultati në zgjedhjet e fundit ishte historik me 165.784 vota të vlefshme më shumë se në vitin 2017 ose një rritje prej 37 % të numrit të mandateve të fituara.
Mjerë i mposhturi! Kështu tha në vitin 390 para Krishtit, Bennusi i cili në krye të një ushtrie sulmoi Romën, duke pushtuar të gjithë qytetin përveç Kodrës së Kapitolinës. Bennus rrethoi kodrën e romakët në fund kërkuan një marrëveshje ku ai u kërkoi 1.000 paund (329 kg) ar, kushte që romakët i pranuan. Romakët sollën arin e Galët kundërpeshën por pretenduan se pesha u manipulua. Galët iu ankuan Brennusit i cili mori shpatën e tij dhe e hodhi mbi pesha duke bërtit: Vae victis!
Romakët kështu duhej të sillnin më shumë ar, pasi u duhej të kundërpeshonin edhe shpatën, thotë legjenda, por arritën të mposhtin Galët pa paguar shpërblimin.
