Papa Leoni XIV: Një meshtar i shenjt, e bën shenjtërinë të lulëzojë rreth tij!

Në një mesazh me rastin e Ditës së shenjtërimit meshtarak, Papa Leoni XIV i fton meshtarët ta ripërtërijnë “po”-në ndaj Zotit dhe popullit të shenjtë, e të ngulmojnë në lutje, në falje, në afërsi me të varfrit. “Një meshtar i shenjt”, pohon Papa, “e bën shenjtërinë të lulëzojë rreth tij”.

Sot do të doja t’ju drejtoja një ftesë urgjente: jini ndërtues të unitetit dhe paqes!

Si bari e atë, Papa Leoni u tregon meshtarëve rrugën që duhet ndjekur në mesazhin me rastin e Ditës së shenjtërimit meshtarak, në Solemnitetin e Zemrës së Shenjtë të Jezusit. Pikërisht në Zemrën e Krishtit, “të shporuar nga dashuria” dhe “korp i gjallë e jetëdhënës”, pohon Papa, “identiteti i vërtetë i shërbesës sonë ruhet: të përflakur nga mëshira e Zotit, jemi dëshmitarë të gëzueshëm të dashurisë së tij që shëron, shoqëron e shëlbon”.

Përtej emocioneve dhe modës

Të jesh meshtar në një botë të përshkuar nga tensione në rritje, “edhe brenda familjeve e bashkësive kishtare” – theksoi Papa – do të thotë “të nxitësh pajtimin dhe të përftosh bashkimin”. Një mision i cili arrihet gjatë shqyrtimit, në “kompozimin e fragmenteve të jetës që na u besuan, për t’i ndihmuar njerëzit ta gjejnë dritën e Ungjillit në trazirat e përditshme të jetës”. Do të thotë të kultivosh “vëllazërinë meshtarake”, “shenjë e besueshme” e pranisë së Zotit ndërmjet nesh.

Do të thotë edhe të jesh lexues i mençur i realitetit, duke shkuar përtej emocioneve të çastit, frikës dhe modës; do të thotë të ofrosh propozime baritore, që lindin e rilindin besimin, duke ndërtuar marrëdhënie të mira, lidhje solidariteti, bashkësi në të cilat shkëlqen stili i vëllazërisë. Të jesh ndërtues i unitetit dhe i paqes, do të thotë të mos imponohesh, por të shërbesh.

Zemra të përvuajtura, jo priftërinj të përsosur

Shërbëtorë të thirrur për të ripërtërirë “po”-në e tyre në Zemrën e Krishtit, të gatshëm të formohen nga hiri, rojtarë të “zjarrit të Shpirtit, që e morën në Shugurim” për të qenë sakrament i dashurisë së Jezusit në botë. Mos kini frikë nga brishtësia juaj: Zoti nuk kërkon meshtarë të përsosur, por zemra të përvuajtura, gati për të bërë kthesë dhe për të dashur, ashtu siç na deshi Ai vetë.

Humanizmi i vërtetë

Është pikërisht në Zemrën e Jezusit që ringjallet, misioni për të cilin thirren meshtarët; “mision që fillon me lutje e vazhdon në bashkim me Zotin, i cili vazhdimisht ringjall në ne dhuratën e tij: thirrjen e shenjtë për meshtari”. Duke kujtuar këtë, theksoi Papa duke kujtuar Shën Augustinin, do të thotë “të hysh në një shenjtërore të gjerë, të pa fund”, që nuk është shprehje e së kaluarës, por ujë i gjallë.

Kujtesa i bashkon zemrat tona në Zemrën e Krishtit dhe jetën tonë në jetën e Krishtit, në mënyrë që të bëhemi të aftë të çojmë Fjalën dhe Sakramentet e shëlbimet e popullit të shenjtë të Zotit, për një botë të pajtuar në dashuri. Vetëm në zemrën e Jezusit gjejmë natyrën tonë të vërtetë njerëzore, si bij   të Zotit dhe vëllezër ndërmjet nesh.

Shenjtorë, që shenjtëria të lulëzojë

Papa Leoni citoi më pas edhe Dilexit Nos, Letrën Enciklike të Papës Françesku kushtuar dashurisë njerëzore e hyjnore të Zemrës së Jezu Krishtit, në të cilën përkushtimi ndaj Zemrës së Shenjtë propozohet si  vend takimi me Zotin, një vend ku “mund t’i çojmë dhe t’i zgjidhim konfliktet tona të brendshme, e edhe ato që e shkatërrojnë botën bashkëkohore”, një vend nga i cili marrim forcën për të ndërtuar një mbretëri dashurie dhe drejtësie. “Zemra jonë e bashkuar me atë të Krishtit është e aftë për këtë mrekulli shoqërore”.

Gjatë gjithë këtij Viti Shenjt, i cili na fton të jemi shtegtarë të shpresës, shërbesa jonë do të jetë më e frytshme, sa më shumë të jetë e rrënjosur në lutje, falje, afërsi me të varfrit, familjet dhe të rinjtë në kërkim të së vërtetës. Mos harroni: meshtari i shenjtë e bën edhe shenjtërinë të lulëzojë rreth tij./vaticannews/