Urbi et Orbi!

nga Papa Leoni XIV*

Paqe. Paqe. Paqe. Nga Lozha Qendrore e Bazilikës së Vatikanit, Papa Leoni XIV shqipton për herë të parë mesazhin tradicional të Krishtlindjes drejtuar Romës dhe Botës Urbi et Orbi, duke nxitur që të jemi solidarë me të dobëtit dhe të shtypurit.

Paqja ndryshon botën

Kush nuk do, nuk shpëton; është i humbur!

Zoti, që na krijoi pa ne, nuk mundet as të na shpëtojë pa ne. Prej këndej, thirrja për “vullnetin e lirë për të dashur:

Ja pra udha drejt paqes: përgjegjësia. Nëse secili prej nesh – në të gjitha nivelet – në vend që të fajësonte të tjerët, së pari duhet të pranonte mangësitë e veta dhe t’i kërkonte Zotit falje e, në të njëjtën kohë,  të vihej në petkat e njeriut që vuan, të bëhej solidar me kë është i ligshtë e i shtypur, atëhere bota do të ndryshonte

Jezu Krishti është paqja jonë, rrugën që duhet ndjekur për të kapërcyer të gjitha konfliktet, sepse pa zemër të lirë nga mëkati e me zemër të falur, nuk mund të jemi ndërtues të paqes.

Ai është Shpëtimtari. Me hirin e tij, secili prej nesh mundet e duhet të bëjë pjesën e vet për të refuzuar urrejtjen, dhunën dhe konfliktin e për të praktikuar dialogun, paqen e pajtimin.

Tek të gjithë të krishterët, veçanërisht tek ata që jetojnë në Lindjen e Mesme, e kam dëgjuar frikën e tyre dhe e njoh mirë ndjenjën e ligshtisë së tyre përballë dinamikave të pushtetit, që i tejkalojnë. Ftesa, pra, është të shikojmë Zotin që thotë:

Guxim: Unë e kam mundur botën. 

Prej Tij kërkojmë drejtësi, paqe dhe stabilitet për Libanin, Palestinën, Izraelin dhe Sirinë, duke besuar në këto fjalë hyjnore: Ta praktikosh drejtësinë, do të sjellë paqen. Ta nderosh drejtësinë, do të sjellë qetësi e siguri përgjithmonë. (Isaia 32:17).

Tek i gjithë kontinenti evropian, uroj shpirt bashkësie dhe bashkëpunimi, besnik ndaj rrënjëve të tij të krishtera dhe historisë së tij të solidaritetit dhe pranimit të atyre që vuajnë. Prandaj, një lutje e veçantë për Ukrainën, e cila që nga shkurti i vitit 2022 vijon të jetë në qendër të një konflikti dramatik:

Të lutemi, prandaj, në mënyrë të veçantë për popullin e munduar ukrainas: pushoftë ulërima e armëve dhe palët e përfshira, të mbështetura nga angazhimi i bashkësisë ndërkombëtare, gjetshin guximin për t’u angazhuar në një dialog të sinqertë, të drejtpërdrejtë dhe respektues.

Paqe e ngushëllim edhe për për viktimat e të gjitha luftërave, të cilat kërcënojnë botën, veçanërisht viset e harruara, për ata që vuajnë nga padrejtësia, paqëndrueshmëria politike, persekutimi fetar dhe terrorizmi. Në qendër të shqetësimeve janë vëllezërit dhe motrat ​​e Sudanit, Sudanit të Jugut, Malit, Burkina Fasos dhe Republikës Demokratike të Kongos.

Urojë shpresë, paqe e pajtim për popullin e dashur të Haitit, në mënyrë që të gjitha format e dhunës në vend të pushojnë. Po kështu, udhëheqësit e Amerikës Latine inkurajohen t’i bëjnë vend dialogut, për të mirën e përbashkët dhe jo për përjashtime ideologjike partiake.

Në Tajlandë dhe Kamboxhia, të përfshira së fundmi në konflikte ndërkufitare, të rivendosen miqësia e tyre e lashtë, ndërsa për popujt e Azisë Jugore dhe Oqeanisë, të prekur nga fatkeqësi natyrore shkatërruese, ta ripërtërijnë me bindje angazhimin e përbashkët për të ndihmuar ata që vuajnë. Më pas, për Mianmarin:

Princit të Paqes i kërkojmë ta ndriçojë Mianmarin me dritën e një të ardhmeje pajtimi: t’u rikthejë shpresën brezave të rinj, të udhëheqë të gjithë popullin birmanez në shtigjet e paqes dhe të shoqërojë ata që jetojnë pa strehë, pa siguri a pa besim në të ardhmen.

Mos u mposhtni nga indiferenca ndaj atyre që vuajnë, sepse Zoti nuk është indiferent ndaj mjerimeve tona. Në të vërtetë, Ai identifikohet me secilin prej nesh:

Me ata që nuk kanë asgjë pas shpirtit e kanë humbur gjithçka, si banorët e Gazës; me ata që janë viktima të urisë dhe të varfërisë, si populli jemenas; me ata që po ikin nga atdheu i tyre për të kërkuar një të ardhme dikund tjetër, si shumë refugjatë dhe migrantë që kalojnë Mesdheun ose kontinentin amerikan; me ata që kanë humbur vendet e tyre të punës dhe me ata që po kërkojnë një të tillë, si shumë të rinj që luftojnë për të gjetur punë, me ata që shfrytëzohen, si shumë punëtorë të keqpaguar; me ata që janë në burg dhe shpesh jetojnë në kushte çnjerëzore.

Paqë që buron nga zemra, është ajo që i bëri të vetat vargjet e poetit izraelit Yehuda Amichai, për të na ftuar t’i mirëpresim njerëzit që jetojnë në nevojë e në dhimbje:

Pas pak ditësh Viti Jubile përfundon. Mbyllen Portat e Shenjta, por Krishti, shpresa jonë, mbetet përgjithmonë me ne! Ai është Porta gjithnjë e hapur, që na çon në jetën hyjnore. (…) Në Të çdo plagë shërohet dhe çdo zemër gjen prehje e paqe.

Krishtlindja e Zotit është Krishtlindja e paqes!

Felix sit vobis Domini Nativitas! Pax Christi in vestris cordibus vestrisque familiis regnet

E lumtur qoftë për ju Lindja e Zotit! Paqja e Krishtit mbretëroftë në zemrat dhe familjet tuaja.

*Mesazhi Papa Leonit XIV Urbi et Orbi – Romës e Botës, Pashkët 2025