Xingu i Edi Ramës

nga Agim Popoci

Provoi me ministrin e kulturës, kryetarin e bashkisë së Tiranës, kryetarin e Partisë Socialiste dhe së fundi kryeministrin; Nuk i bënë dot, por ajo që din të bëjë më së miri Edi Rama e zbuloi në fushatë zgjedhore, dhe për fatin e tij të mirë dhe për fatin e keq të këtij vendi, një pjesë e popullit shqiptar e pranoi, klounin!

Në zgjedhjet e para për kryetar bashkie, më shumë patën sukses fotografitë e tij nudo se sa oferta që kishte, sepse nuk kishte kurrfarë oferte. Gërthiste si kafshë për qelbësirllëkun që ishte në Tiranë edhe pse ishte ministër kulture, kishte 11 shtëpi të rinisë dhe mendoi se do të bënte hatanë, për kinematë e harruara foli shumë ashtu si edhe për jabanxhinjtë e viteve ’90-të, meqë ata të vitit ’46 ishin të sojit të vetë. Fushata ishte “par ekxcellence” idiote por ajo i dha fitoren dhe e bëri kryetar të bashkisë së Tiranës.

Nga dita e parë filloi të mendoi për mandatin e dytë, punoi fortë, kishte dhe mbështetjen e kryeministrit Ilir Meta i cili i ndihmoi me policinë ndërtimore që të bëjë shumë gjëra në kryeqytet për të cilat ai mendoi se do të lë gjurmë në popull. Por popullin e solli partia, më shumë interesohej për gjyqin që kishte me vjehrrin dhe deklaratat e tij në këtë gjyq se sa bëmat rreth lumit Lana, pastrimit me ose pa kamionë privat, “shitjet” e Shtëpive të Rinisë, zhdukjes së kinemave dhe gjërave të ngjashme që kishte skanuar në kohën sa ishte Ministër i Kulturës.

Dhe, fundi i mandatit të parë vjen shumë shpejtë, kohë kur konstatoi se punët nuk i kishte mirë përkundër punëve të mëdha që kishte bërë. Madje askush nuk po fliste më as për karagjozllëqet e tij, fotot nudo, jargavitjen e makaronave, djalit që mohoi dhe brekët e Manushit. Dhe jo vetëm kaq! Përballë në garë i doli një njeri që e njihte shumë mirë jo vetëm për karagjozllëqet e tij dhe mediatizimin e tyre, por edhe për të kaluarën e errët. Por Edi Rama nuk u shqetësua sepse ky njeri nuk kishte pushtet, dhe quhej Spartak Ngjela. Sërish iu kujtua Xingu! Mori kartën e vetme që i kishte mbetur, vjedhja e votave, dhe u bë përsëri kryetar bashkie. Por një kryetar ndryshe, që nuk kishte nevojë më për të punuar në mënyrë që të zgjedhet sërish kryetar, dhe i cili e kuptoi se si fitohet në Shqipëri.

Në çdo paraqitje publike bënte show jo punë, dhe mediat që po krijonte flisnin vetëm për bëmat e tij me mikrofon, gazetarë, sopatë, katunarë, tironca dhe çfarë t’i dilte rrugës. Meqë Zukenbergu nuk ishte kujtuar se kjo botë mund të ketë rrjete sociale, networkun e çmendurive të tij Edi Rama e kishte në terren. Secili qytetarë që e merrte guximin për ti kërkuar diçka publikisht, ose ofendohej ose bëhej objekt gallate nga kryegallatxhiu i Tiranës dhe jo vetëm.

Kur këto gjëra i mungonin, kërcenin shefat e mediave që i kishte në shërbim për ti kujtuar miletit se sa trim që ishte kur ra regjimi, si i theu hundët Saliut, si iku nga PD, si e rrahën tropojanët, çfarë shkruante te Koha Jonë,  e përralla të ngjashme që përmbytnin mediat për ti lexuar edhe ata që pritshmërinë e kishin te puna e çunit të Kristaqit!

Dhe, situata u përsëritë edhe në garën për mandatin e tretë ndërkohë që akuzohej tashmë edhe nga ndërtuesit për ryshfetin në emër të lejeve ndërkohë Spartak Ngjela kishte arritur të dëshmoj se kryetar bashkie ishte bërë me votat e vjedhura. Sidoqoftë edhe për Sokol Olldashin ishte sfidë e vështirë. Gjithçka mund të bënte, tashmë i ndjeri, por idiotin se bënte dot, nuk ishte edukuar të gënjente, e donte Tiranën jo për ta vjedhur por për të qenë kryeqytet i kombit  shqiptar, dhe zgjedhjet ishte mësuar ti fitonte duke numëruar votat dhe jo duke i vjedhur ato. Të gjitha këto i shkuan dëm, sepse përballë kishte njeriun e gallatës dhe jo punës, llumit dhe jo kombit, rrugaçëve dhe jo tironcave, xhepit dhe jo kryeqytetit Tiranë!

Të gjithë ata që menduan se do ta zemërojnë kryetarin e bashkisë së Tiranës duke i kundërshtuar projektet e kryeqytetit në mandatin e tij të tretë u gabuan rëndë. Edi Ramës i shërbeu Zogu i Zi për të bërë gallatë dhe nuk e kishte mendjen tek ndonjë mbikalim apo nënkalim; Sheshi Skënderbe ishte punë tenderi dhe jo zgjidhje e ndonjë hapësire për qytetarët; Dhe, në fund, një Xhami e Madhe për të cilën u kujtua vetëm për ti marrë votat e myslimanëve nuk ishte çështje premtimi sepse ofroi garazhë daneze që ai e quajti xhami dhe ishte destinuar jo për faljen e atyre myslimanëve që i kishin dhënë votën por kundërshtimin e projektit  nga qeveria e Saliut, në mënyrë që ta kapitalizonte mandatin e tij të katërt. 

Por mjeshtri i gallatës nuk kishte bërë thjeshtë gallatë në zgjedhje, grepin e kishte gjuajtur edhe më larg, ndër komunistë, aty ku Fatos Nano i kishte dhënë shkelmin Ilir Metës por jo edhe shkronjësit të fjalimeve të tij.

Ngadhënjeu dhe pak rëndësi kanë legjendat urbane nëse u bë kryetar me lejen e Tosit apo jo, ai u ul në fronin e kryetarit të partisë edhe pse njeri i paaftë për të bërë jo vetëm politikë por thjeshtë një punë normale. Këtu ishte edhe fillimi i rënies së shtetit shqiptar dhe fundi i degradimit të shoqërisë shqiptare e cila për inat të Saliut pushtetin i dha Edi Ramës. Fitoi në gjithë Shqipërinë edhe pse nuk fitoi në Tiranë, aty ku kishte “punuar” për tri mandate!

Sot ngrihen shumë hipoteza për humbjen ndaj Lulzim Bashës, por formula e humbjes ishte e thjeshtë. Lulzim Basha nuk fitoi vetëm për shkak të ofertës por Edi Ramës i mungonte Xingu. Fotot nudo nuk po i shikonte më njeri, makaronat ishin pa salcë, shtëpitë e rinisë nuk ekzistonin më ashtu si edhe kinematë që  u bënë pallate, në KQZ nuk vjedhte dot vota dhe në momentin kur e thirri për ndihmë edhe shkrimtarin e madh Ismail Kadare për fitore, vulosi humbjen e tij. Kllounin serioz nuk e besonte njeri!

Por Edi Rama nu u dorëzua, preku realitetin me gojë, dhe pa se Tirana nuk ishte e gjithë Shqipëria dhe injoranca kishte shtrirë metastazat shumë më thellë se sa e kishte menduar edhe Enver Hoxha. Pra, vazhdon të mungojë fjala se punon nuk e do njeri!             

Atë që nuk e bëri dot në vitin 2011 në Tiranë e bëri në gjithë Shqipërinë. Shiti gallatë, pordhë e piskamë vetëm për të ardhur në pushtet, dhe ia arriti. Për shumë pak muaj ata që nuk e dinin e kuptuan se ky njeri nuk din të punoj as në ekip as vetë, as për një bashki as për një shtet, por tashmë ishte vonë!

Miletit në fillim i tha se fajin e kishte Saliu, tani fajtor na u bë Iliri për të përfunduar me shumë e shumë fajtorë që i kishte nëpër këmbë, vetëm e vetëm për të mbetur ai në krye të qeverisë edhe pse me 7 ministra dhe zv/kryeministër të dështuar, që e kanë sjellë vendin në buzë të greminës.

Sot, Arsimi është në këtë gjendje vetëm pse Reforma ishte e gabuar por ai asnjë lloj Reforme nuk bënë dot.

Sot, Reforma në Drejtësi nuk dështoi sepse Edi Rama i futi duart; Jo, ai nuk e din se çfarë është Drejtësia. Ai drejtësinë e ka njohur dhe e njehë vetëm përmes telefonit, kur jep urdhër dhe receptorin e ka memec.

Sot, Shqipërinë nuk e njehë bota sepse është e kanabizuar për fajin e tij; Jo, sepse ai e ka idenë se si është një xhep plotë por jo edhe çfarë do të thotë një shtet me tokën e përmbytur me kanabis.

Sot,  mund të protestojnë minatorët, studentët, artistët, banorët te Unaza e Re, Shkoza dhe gjithë Shqipëria, por ai vazhdon me sondazhet e tij që i thonë se ke dhe një Xing, mos nxito, injoranca është thelluar.

Dhe, ai e preku në vitin e ri 2019. Bëri xing, ngriti nga fusha letrën e vetme, e cila vlerësohet dhjetë pikë në këtë vend të pushtuar nga injorantët.

Pas një dushi të ftohtë që i dha këtij populli për 5 vjet, ata do të kenë rastin të shohin jo Xing me Ermalin por Xing me Edi Ramën. Jo nudo, por në dush; Jo zgjuar duke gënjyer ose me sopatë në dorë, por i sapozgjuar në vilën luksoze të ndërtuar me 2.000 euro që kishte para xhepi; Për ata që nuk e besonin për pikturat e shtrenjta në dorë tregon se mbanë edhe penel në dorë; E për ata që ushqim kanë gallatën dhe jo bukën në tryezën e tyre bosh, ka përgatitë shumë surpriza në kazanin e tij që e ndërtoi për ta rrëzuar Tosin, Saliun dhe Shqipërinë.

Sidoqoftë, ky vend nuk është i pashpresë! Të shtunën, shqiptarët do ta shohin edhe xingun e fundit të Edi Ramës.

Edi Rama mund të lahet, të zgjohet nga gjumi, të pikturoj, të drekojë dhe ta kërkoj Ermal Mamaqin, por kjo nuk do ti ndihmojë që ta shpëtoj Shqipërinë. Për minatorët, naftëtarët, studentët, banorët e Unazër së Re, Shkozës dhe Shqipërisë ka një xing, por ai nuk është në tavolinën e Edi Ramës. Aty janë të ulur ndërtues, pronarë mediash dhe pronarë të PPP-ve, jo që nuk janë injorant por që nuk ushqehen me gallatë. Kur nuk kanë ushqimin e tyre, paratë, më e pakta që ata mund ti ofrojnë Edi Ramës nuk është xingu por porta e daljes.

Sot, kur gjithçka që ka ky vend, Edi Rama e ka shitur, fundin nuk e ka afër! Në fund ai po zgjohet, po bënë dush dhe po ushqehet me shpresën se prangat do të përfundojnë në duart atyre që e blenë gallatën për djathë.

Ndryshe çfarë kuptimi ka, mendon edhe sot Edi Rama, kur një brejtës vjenë nga kanalet e lumit Seine dhe bëhet ministër kulture, kryetar bashkie dhe kryeministër, duke shitur gallatë…