Intelektualët

nga Ismet Toto

Gjithë Shqipëria i ka drejtuarë sytë nga Tirana, se në këtë qytet të ri rrihen të gjitha çështëjet që interesojnë shqiptarët.

Tirana sot ka nji kuptim abstrakt sepse në të simbolizohet gjithë qënia e jonë kombëtare, sepse në Tiranë ka qëndrën Lart Madhëria e Tij Mbreti, qeveria Mbretnore dhe gjithë autoritetet e larta që drejtojnë punët. Në Tiranë ndodhen të gjithë personalitetet që përfaqsojnë kombet e huaja. Në Tiranë, më tepër se kudo në Shqipëri, ka nji klasë të madhe intelektualësh që sot mirret me probleme të shoqërisë shqiptare.

Është e natyrshme që shqiptari i krahinave të tjera të pyes në çdo rast se ç’bëhet në Tiranë, sidomos kur çështëja e ditës është ndonji punë me interesë të përgjithshme.

Mirëpo gjer tashti klasa inelektuale e Tiranës – po të heqim nga mesi disa raste fare të rralla – nuk ka bërë as gjë për t’i dhënë një puls drejtonjës klasës shqiptare që mendon dhe merret me punët kolektive.

As një organizatë intelektuale! As nji lëvizje kulturore nga ana e të zgjedhurve të vendit t’onë dhe as një mbledhje, vepër ose çfaqje mendimesh!

Inercija e intelektualizmës është aq e madhe sa edhe kur ndo një me shpirt merr nisjativën për organizmin e saj, zëri i tij humbet në apathinë e përgjithëshme.

Gjithë kjo klasë e madhe intelektualësh që banon në Tiranë a nuk mund t’i përvishet punës së organizmit të saj, gjë të cilën e impozon e mira e njeriut si individ si edhe ajo e kolektivitetit? Ku janë nisjatorët t’onë? A po mos u mësuam që çdo gjë të na e organizojnë të tjerët dhe ne të shtrohemi në sofër të gatitur?

Si do që të jetë puna, Tirana e sotme është e detyruar t’i përgjigjet nevojës së një organizate intelektuale. Veç kësaj besimit që ka populli shqiptar n’intelektualizmën e të zgjedhurve të kryeqytetit, këta të fundit nuk janë duke u përgjigjur. Ata kanë përgjegjësi për këtë indiferencë kundrejt popullit.

Nga kjo indiferencë nuk do të shpëtojmë kurrë, po nuk filluan intelektualët të bashkohen më parë në një “klub”./ Rilindja e Arbënis, 9 shtator 1930/